L'opera
Sa poesia de Nanni Falconi ischit interpretare sentidos antigos, arraighinados in s“identidade de sa gente e de sa terra chi nos iscrarit in sas limba de sos babbos, capatze de nche brincare a cudda ala de su locale mudende·lu in universale. Sa natura, cun sas aparèntzias durches e isfidiadas suas, cantat in sa poètica sua s“intzertesa, sa debilesa, s“inevitabilidade de sa sorte, chi s“òmine in su fainare suo, a bias tramudat in tragèdia. Su grodde, s“astore, sa gama, diventant metàforas de s“umanidade, balente e matanosa, a bias addolorada, in unu panorama de soledade funguda, fata carre in su pastore, galu una bia sìmbolu de umanidade e segugiadore de memòrias.
|